لوله گازی

لوله گازی

لوله گازی برای انتقال سیالاتی همچون گاز‌های شهری و خانگی یا گازهای مایع صنعتی و پالایشگاهی با فشارهای گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد. لوله گازی با استفاده از متریال های متنوعی تولید می گردد که انواع فولادی آن از مقاوم ترین و کاربردی ترین انواع می باشد. به طور متداول لوله گازی فولادی را به دو صورت درزدار یا بدون درز تولید می کنند که در این صورت اگر لوله فولادی به صورت درزدار تولید گردد از ورق های گالوانیزه و ضد زنگ فولاد تولید می گردد و در صورتی که به صورت بدون درز یا مانیسمان تولید شود، از شمش های فولادی و با بهره بردن از دستگاه های مجهز و به روش های گوناگون تولید می گردد.

لوله گازی با استفاده از متریال های دیگری همچون برنج و مس و پلی اتیلن نیز ساخته می شود ولی لوله گازی فولادی به دلیل مزایایی که دارد نسبت به آن ها برتری یافته است. لوله گازی فولادی به دلیل داشتن کربن در ساختار خود بسیار مستحکم است و در برابر ضربه مقاوم است که احتمال آسیب دیدن لوله گازی را در طول مدت زمان و بر اثر عوامل مختلف محیطی کاهش می دهد. دیگر آنکه لوله گازی فولادی نسبت به خوردگی و زنگ زدگی مقاوم است. رطوبت موحب فرسایش آن نمی شود و با سیالات وارد واکنش شیمیایی نمی گردد.

لوله گازی

عواملی که باعث تمایز انواع لوله گازی فولادی با یکدیگر می گردد، بسیار متنوع هستند. قطر داخلی و خارجی، ضخامت و رده لوله، استانداردهایی بین المللی که تحت آن ها لوله گازی تولید شده است. نوع آلیاژ فولادی به کار رفته در تولید لوله گازی و کاربردی که دارند، عواملی هستند که این محصولات را دسته بندی می کند. یکی از متداول ترین دسته بندی ها به صورت لوله گازی توکار و لوله گازی روکار می باشد.

لوله گازی توکار که برای انتقال گاز به صورت داخل شهری و بین شهری و یا از پالایشگاه به یک منطقه و مواردی از این دست مورد مورد استفاده قرار می گیرد، مقاومت بالایی نسبت به رطوبت و خوردگی دارد. این محصولات دیرتر دچار استهلاک و فرسودگی می گردند زیرا هزینه های تعویض و تعمیر لوله های گازی توکار بیشتر از انواع روکار می باشد.

لوله گازی روکار نوع دیگری است که مطابق استانداردهای ویژه خود تولید می گردد و برای انتقال سیالاتی همچون گاز در مسافت های طولانی مناسب نیست. این محصولات استحکام و مقاومت انواع توکار را ندارند و قیمت پایین تری نسبت به محصولات توکار دارند.